Пациенттер көмекке жүгінетін және денсаулығын түзеу үшін баратын ауруханаларда оларды кейде көрінбейтін ауруханаішілік инфекциялар күтеді.
Қазақстандағы статистикаға сәйкес, ауруханада инфекцияның жұқтыру ықтималдығы 0,1 пайызды құрайды. Бұл дегеніміз көмекке жүгінген мың адамның біреуі жаңа ауруға шалдығады, оны емдеу өте қиын, өйткені ауруханаішілік инфекциялар антибиотикке төзімділіктің жоғары деңгейіне ие.
Ауруханаішілік инфекцияның аурушаңдық деңгейі стационарлық медициналық көмек көрсетуді ұйымдастыру сапасының маңызды көрсеткіштерінің бірі болды және болып қала береді.
Аурухана мекемелеріндегі санитарлық-эпидемиялық режимді бұзу әртүрлі асқынуларға, тіпті өлімге әкеледі, қалпына келтіру кезеңін кешіктіреді, науқастарға, медициналық мекемелерге, денсаулық сақтау жүйесіне және қоғамға айтарлықтай медициналық, әлеуметтік және экономикалық зиян келтіреді.
Соған қарамастан, әзірленген және тексерілген медициналық және ұйымдастырушылық технологиялар ауруханаішілік инфекцияны азайтуға көмектеседі, демек, стационарлық медициналық көмектің сапасын жақсартады. Денсаулық сақтаудың стратегиялық мақсаты — медициналық көмектің сапасын қамтамасыз ету және медициналық қызметпен айналысатын ұйымдарда науқастар мен қызметкерлер үшін қауіпсіз жағдай жасау.
Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы анықтаған госпитальды инфекция (ауруханаішілік инфекция) — бұл пациентті ауруханаға жатқызу немесе емдеу үшін медициналық мекемеге бару нәтижесінде әсер ететін микробтық шығу тегі кез келген клиникалық түрде көрінетін ауру, сонымен қатар олардың көрінуіне қарамастан немесе олардың қызметіне байланысты аурухана қызметкерлері бұл адамдар ауруханада болған кезде осы аурудың белгілері пайда болмайды.
Ауруханаішілік инфекциялардың жұғу жолдары:
-ауамен (аэрозольмен);
-кіріспе-алиментарлы;
-байланыс және тұрмыстық.
Яғни кез-келген медициналық қызмет түріне жүгінгендердің барлығы дерлік осындай «сыйлық» ала алады. Неліктен ішкі ауруханалық инфекция пациент «сыртқа» әкелген кез-келген сыртқы инфекциядан нашар?Ауруханаішілік инфекциялардың проблемасы хирургиялық және эндоскопиялық манипуляциялар кезінде ерекше өткір болады. Хирургиялық және ауруханалық іріңді инфекция проблемасы іріңді аурулардың жиілігін және операциядан кейінгі асқынуларды ескере отырып ерекше маңызға ие болды. Кейбір жағдайларда іріңді аурулар (мастит, панаритиум, басқалары) клиникалық тұрғыдан өте өткір болып келеді және көбінесе тез арада іріңді процестің жалпылануына және науқастардың өліміне әкеледі. Тіпті осындай қарапайым араласулар, мысалы, бұлшықет ішіне дәрі-дәрмектерді енгізу, бірқатар науқастарда инъекциядан кейінгі клиникалық курста ауыр іріңді дамуды тудыруы мүмкін. Бір ғажабы, ауруханаға келушілер арасында аяқ киімнің болуы және науқастарды қарауға тыйым салу инфекциялардың алдын алуда үлкен рөл атқарады. Ауруханаішілік инфекциялардың дамуы медициналық құралдарды зарарсыздандыру режимін және дезинфекция ережелерін бұзумен, науқастармен байланыс арқылы инфекциямен, сондай-ақ пациенттер мен қызметкерлер арасында аурухана ішілік штаммдарды тасымалдаумен қоздырылады.
Ауруханаішілік инфекциялардың алдын алу күрделі және күрделі процесс болып табылады, оған үш компонент кіруі керек:
сырттан инфекцияны енгізу мүмкіндігін азайту;
мекеме ішіндегі пациенттер арасында инфекцияның таралуын болдырмау;
инфекцияның медициналық мекемелерден тыс ауысуын болдырмау.
Алия ОНГАРБАЕВА, Қордай аудандық санитариялық-эпидемиологиялық
бақылау басқармасының жетекші маманы
