Жапар Көпбайұлы — Ұлы Отан соғысының ардагері, Қордай ауданына еңбегі сіңген журналист және қоғам қайраткері, халыққа адал қызмет етудің үлгісі болған тұлға. Ол 1923 жылы Жамбыл облысының Сұлутөр ауылында дүниеге келген. Жапекеңнің балалық шағы ауыл өмірінің қарапайым тіршілігінде өтті, алайда оның ой-санасы мен болашағына үлкен әсер еткен бір ерекшелік бар еді — ол өзінің жас кезінен-ақ өлең жазуға қабілетті болды. Ол сөздің күшін, оның жүрекке әсер ету қабілетін сезініп, үнемі өлеңдер шығарумен айналысатын.
1941 жылы мектепті аяқтағаннан кейін, ол аудандық газетке жұмысқа тұрып, осы салада өзінің алғашқы қадамдарын жасады. Газетте жұмыс істеген уақытта оның шығармашылық қабілеті толық ашылды. Алайда, сол жылдың қараша айында басталған Ұлы Отан соғысы Жапар Көпбаевтың өмірін түбегейлі өзгертті. 1941 жылы ол әскер қатарына шақырылып, Панфилов дивизиясының 19-ы атқыштар полкінде қызмет ете бастады. Жапекең Мәскеу түбінде, Калинин қаласында, Великие Луки және Прибалтикада болған сұрапыл шайқастарға қатысты. Ол бірнеше рет ауыр және жеңіл жарақаттар алып, бірақ қайсарлық танытып, емделіп, қайтадан майданға оралды. Оның батылдығы мен қайсарлығы соғыс кезінде үлкен құрметке ие болды. Капитан шеніне дейін көтеріліп, Берлинге дейін жетіп, соғысты Берлинде аяқтады.
Жапар Көпбайұлының ерлігі туралы «Суворовец» газетінде жазылған мақалада ерекше бір оқиға баяндалады.
«Гвардия комсоргы, лейтенант Көпбаев пен оның қаруласы Өмірбеков екеуі бір күні соғыс майданында ерекше батылдық танытқан. Бір сәтте олар 6 неміс солдатымен кездесіп қалды. Өмірбеков автоматымен бірден үшеуін атып түсірді. Жапар Көпбаев болса, қалған төртінші солдатты гранатамен жойып, қалған екі солдатты тұтқынға алды», делінген сол жазбада. Бұл оқиға олардың жауынгерлік шеберлігінің, батылдығы мен жау алдында ешқашан қорықпайтындығының айқын дәлелі болды.
Бұл ерлік, әсіресе, екі жауынгердің өзара ынтымақтастығы мен бірге әрекет етуінің қаншалықты маңызды екенін көрсетті. Әрбір шешім мен әрекет өмір мен өлім арасында болған сол кезде, олар өздерінің өмірін қатерге тігіп, жеңіске деген сеніммен әрекет еткен. Жапар Көпбаевтың жауынгерлік ерліктері жоғары бағаланып, ол «Қызыл Жұлдыз» орденімен және бірнеше жауынгерлік медальдармен марапатталды. Бұл медальдер мен ордендер оның отансүйгіштігінің, ержүректілігі мен адал қызметінің белгісі болып қалды.
Соғыс аяқталған соң Жапар Көпбаев бейбіт өмірге қайта оралып, туған ауданына қызмет көрсету үшін көптеген жылдар бойы еңбек етті. Ол аудандық партия комитетінде нұсқаушы, кейін бөлім меңгерушісі қызметтерін атқарды. Сонымен қатар, 1958 жылы ҚазМУ-дің журналистика факультетіне оқуға түсіп, журналистика саласында білімін тереңдетті. 1964 жылы аудандық «Қордай шамшырағы» газетіне редактордың орынбасары болып тағайындалды. Осы қызметте ол 1985 жылы құрметті зейнетке шыққанға дейін абыроймен жұмыс істеді. Газет редакциясында өзінің шеберлігімен танымал болған Жапар Көпбаев, әсіресе, қазақ бөлімінің басшысы ретінде кәсіби деңгейде жұмыс атқарды.
Оның адал қызметі мен жоғары кәсіптік біліктілігін барша әріптестері мен оқырмандары жоғары бағалаған. Журналистика саласында жүрген жылдары Жапекең адамгершілік қасиеттерімен де ерекшеленді. Қатар жұмыс істеген жылдары әріптестері оның кең құшағын, ақжарқын мінезін, жүрегінің ашықтығын сезініп отырды. Жұмыс күнінің соңында оның үйіне келген қонақтар оның бай дастарханынан дәм татып, жылы сөздер мен кеңестерін тыңдайтын. Ол өзінің зайыбы Әсем Оспанқызымен бірге әрқашан қонақжай әрі мейірімді болды.
Жапар Көпбайұлының өмірі мен қызметі — үлгі тұтарлық ерлік пен еңбекқорлықтың, адамгершілік пен адалдықтың айқын көрінісі. Ол өз елінің жанашыры, шын мәнінде ұлтқа қызмет еткен азамат болды.
Майдангер әріптесіміз 1998 жылы 78 жасында дүниеден озды. Десе де оның аудандық газетте атқарған еңбегі еш уақытта ұмыталмайды.
(Суретте: Жапар Көпбаев сол жағында).
